
ไวรัสไม่ได้ทำให้เกิดความเจ็บปวดหรือความหวาดกลัว แต่กลับทำให้มนุษย์สูญเสีย “เจตจำนง” ทุกคนหยุดตั้งคำถาม หยุดต่อต้าน และยอมรับทุกอย่างด้วยรอยยิ้ม
สังคมเริ่มล่มสลายอย่างเงียบงัน เมื่อไม่มีใครรู้สึกโกรธ ไม่มีใครกลัว และไม่มีใครอยากเปลี่ยนแปลงอะไรอีกต่อไป
แครอลคือคนเดียวที่ยังรู้สึก “ปกติ” ในโลกที่ความสุขกลายเป็นอาวุธร้ายแรง